داغ و جذاب اما فراموش شدنی

«ببینید این طرفدارها رو! کیف کنید! لذتش رو ببرید! همه دنیا مجبورند ایران رو به خاطر بسپارند!»

«ببینید این طرفدارها رو! کیف کنید! لذتش رو ببرید! همه دنیا مجبورند ایران رو به خاطر بسپارند!» وقتی که عزیز بوهدوز با ضربه سر زیبایش در دقیقه 95 بازی مراکش در مقابل ایران توانست دروازه خودشان را باز کند و دومین پیروزی تیم ملی ایران در تاریخ بازی های جام جهانی را رقم بزند این صدای عادل فردوسی پور بود که با غریو شادی میلیون ها ایرانی در آمیخته بود. فردوسی پور در گزارش بازی ایران و مراکش مانند اغلب گزارش های دیگرش با انرژی صحبت می کرد و با سبک خاص خودش روایتش از این بازی را به مخاطب می گفت. در مقاطعی که تیم ایران زیر حملات سنگین تیم آماده مراکش قرار داشت از این که آرزو کند بازی زودتر به پایان برسد تا لااقل یک امتیاز نصیبمان شود ابایی نداشت و در انتهای بازی هم که تقدیر باعث پیروزی ایران شده بود نیز با هیجان از احساساتش می گفت و بیننده ها را هم در این حال خود شریک می کرد. اما برخی فردوسی پور را به خاطر نحوه گزارش این بازی مورد نقد و شماتت هم قرار دادند. یکی از سایت های ورزشی در مطلبی او را به خاطر سخنانش در ابتدای بازی بشدت مورد نقد قرار داد و نوشت: «فردوسی پور بارها نشان داده که از آن دست آدم هایی است که از ترس باختن هیچ بازی ای را شروع نمی کنند و بدتر از آن، در لحظات سخت، دیگران را هم به جای آن که ترغیب به تلاش و جنگندگی بیشتر کنند، ته دل شان را خالی می کنند و باورِ بردن را در آنها می کشند.» اما گزارش فردوسی پور چطور بود؟ آیا واقعا دل ها را خالی می کرد؟
فردوسی پور در گزارش هایش صدای مردم است
خسرو نقیبی، منتقد و کارشناس رسانه که چند باری در نقد برنامه 90 فردوسی پور هم نوشته و به او تاخته است در خصوص اجرای او نظری کاملا همسو و موافق دارد. او معتقد است که فردوسی پور در گزارش هایش از دل مردم صحبت می کند و همین نقطه قوت اوست. نقیبی می گوید: او مانند همیشه در آغوش مردم است و کاملا با نبض آنها گزارش می کند و به نظرم در گزارشگری فوتبال با فاصله زیادی نه تنها در ایران بلکه در مجموعه کشورهای فارسی زبان از سایرین جلوتر است و اگر گزارش های فوتبال در کشورهایی مانند افغانستان یا تاجیکستان را هم ببینید تاثیر شیوه گزارشگری او روی مجریان این دو کشور هم کاملا مشخص است.
او در پاسخ به انتقادهایی که از گزارش فردوسی پور در بازی ایران و مراکش می شود گفت: عادل در گزارش هایش همیشه یکی از ما بوده است. او موفق شده روح جمعی را کاملا درک کرده و در گزارش هایش استفاده کند و همین نقطه قوت اوست.
نقیبی این انتقادها را تا حدی ناشی از حسادت دانست و بیان کرد: ما اساسا فراموش کار هستیم و به محض این که خطر رفع می شود یادمان می رود که چه بر ما می گذشته و به همین دلیل «غُر» می زنیم. فردوسی پور دقیقا آنچه در درون یکایک ما جریان داشت را بیان می کرد و همین نقطه قوت او و جذابیت گزارش هایش است.
گزارش هایی که در خاطر تاریخ نمی ماند
سیدامیر جاوید، منتقد تلویزیون که سابقه اجرا و تهیه کنندگی هم دارد گزارش فردوسی پور را در لحظه موفق می داند اما معتقد است گزارش باید برای تاریخ باشد. او به خبرنگار ما می گوید: کسی که هر رویداد ملی را بناست گزارش کند اول از همه این را باید بداند که مبنای گزارشش الزاما باید با فهم تاریخی همراه باشد؛ اگر این فهم تاریخی وجود نداشته باشد گزارش، گزارشی ماندگار در طول تاریخ نخواهد بود.
وی با اشاره به گزارش خاطره انگیز جواد خیابانی در بازی ایران و استرالیا بیان می کند: من ناچارم برای جاانداختن این موضوع یک مثال بزنم. گزارش عادل فردوسی پور را با گزارش های ملی جواد خیابانی مقایسه کنیم. عادل فردوسی پور برای «لحظه» گزارش می کند نه «تاریخ». برای همه روشن است و کتاب های زیادی هم وجود دارد که فردوسی پور هم آنها را درخصوص کارکردهای مختلف فوتبال در دنیای امروز خوانده است؛ با لحاظ کردن این موارد وقتی بناست یک رویداد ملی ورزشی را در بزنگاه تاریخی گزارش کنیم اگر ندانیم در چه مقطعی قرار داریم در بهترین حالت گزارشمان فقط برای همان لحظه مناسب و جذاب است و در طول تاریخ ماندگار نیست. جاوید با طرح این سوال که «چرا گزارش جواد خیابانی از بازی ایران و استرالیا» هنوز ماندگار است، گفت: بازی ایران و آژانتین هم به لحاظ اهمیت تقریبا چیزی از بازی ما با استرالیا کم نداشت اما هیچ کس گزارش فردوسی پور از آن دیدار را الان به خاطر نمی آورد. او افزود: حتی کی روش که ایرانی نیست به ماجرا فهم تاریخی دارد و در مصاحبه بعد از بازی خود به خبرنگار گفت کسانی که ایران را تحریم می کنند در تاریخ پیروز نیستند. این نشان می دهد او می فهمد که تیم ما در چه شرایطی در جام جهانی حاضر شده و در مورد آن صحبت می کند اما گزارشگر بازی متاسفانه در این زمینه ضعیف است و به همین دلیل تصور می کند گزارش فردوسی پور از این بازی حساس بزودی فراموش خواهد شد و جایی در حافظه تاریخی ایرانیان نخواهد داشت.