پیام آور عاشورا که بود؟

حضرت امام سجاد دومین پسر امام حسین (ع) بود. مردی که واقعه ی مهمی را در تاریخ اسلام و بر قلب های عاشقان و مسلمانان نقش کرد. امام حسین از هر آنچه که داشت گذشت تا حق و حقیقت پایدار بماند. امام زین العابدین فرزند ایشان به همراه زینب خواهر و همراه امام بنا بر خواست الهی زنده ماندند تا پیام حق را برای ما بازگو کنند و از حماسه ای خبر دهند که تاریخ را شگفت زده کرد.

امام علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (ع) مشهور به سجاد در پنجم شعبان سال 38 هجری قمری متولد شد .امام زین العابدین(ع) زمانی دیده به جهان گشودند که زمام امور در دست جد بزرگوارش امام علی بن ابیطالب (ع) بود. نام معصوم ششم علی (ع) است . وی فرزند حسین بن علی بن ابیطالب (ع) و ملقب به "سجاد" و "زین العابدین " می باشد . امام سجاد در سال 38هجری در مدینه ولادت یافت .حضرت سجاد در واقعه جانگداز کربلا حضور داشت ولی به علت بیماری و تب شدید زنده ماندند، زیرا جهاد از بیمار برداشته شده است و پدر بزرگوارش - با همه علاقه ای که فرزندش به شرکت در آن واقعه داشت- به او اجازه جنگ کردن نداد . مصلحت الهی این بود که آن رشته گسیخته نشود و امام سجاد وارث آن رسالت بزرگ، یعنی امامت و ولایت گردد.
حضرت امام زین العابدین به نام علی اوسط نیز شناخته میشوند. نقل است که در زمان خلافت معاویه نمیگذاشتند که مردم اسم فرزندانشان را علی بگذارند. از آن رو امام حسین هر سه پسرش را علی نامید.علی اکبر علی اوسط و علی اصغر، در این میان تقدیر الهی بر آن بود تا امام زین العابدین به امامت برسند و بعد از واقعه کربلا پیام آور پدر و جد بزرگوارشان باشند. نقل است که آن حضرت در کنار زینب بزرگوار در شام خطابیه پر شوری علیه ظلم و جور خاندان معاویه ایراد کردند که خشم ظالمان را برانگیخت و مردم را به فکر فرو برد.
امام باقر علیه السلام فرمود: پدرم، هیچ یک از نعمت های الهی را یاد نمی کرد، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. هیچ حادثه ناگواری از او رد نمی شد، جز آنکه سجده می کرد. هیچ نیرنگ حیله گری از او دفع نمی گردید، مگر آنکه سر به سجده می نهاد. از هیچ نماز واجبی فراغت نمی یافت، مگر اینکه به سجود می رفت. هرگز موفق به اصلاح و آشتی بین دو نفر نمی شد، جز آنکه سجده شکر به جای می آورد. بنابراین نشانه های سجود در تمام اندام سجده اش آشکار بود از این رو ایشان را «سجاد» نامیدند.
نقل است که ایشان همواره در عبادت بودند و برای هر امری به سر به سجده میگذاشتند و به همین دلیل سجاد نام گرفتند. از آنجا که ایشان در واقعه کربلا و درجنگ حضور داشتند همواره این واقعه در ذهن و روحشان زنده بود و به یاد پدر و شهدای آن جنگ شب ها با خدای خود راز و نیازهای فراوانی داشتند. میگویند امام سجاد به هنگام وضو گرفتن رنگ مبارکشان میپرید وقتی از ایشان در این باره میپرسند جواب دادند شما نمیدانید من در برابر چه مولای بزرگواری می ایستم. ایشان همواره ذکر و نام خداوند را بر لبانشان داشتند. آن حضرت نه از خوف جهنم و نه از شوق بهشت که به شوق دلدار و محبوب ازلی و ابدی به راز و نیازی همواره مشغول بودند. ایشان نه مانند بردگان از ترس و نه مانند حریصان از شوق بهشت که از روی اخلاص و آزادگی عبادت میکردند.
امام سجاد همواره در ذکر پرورگار بود. همه میدانیم که دعا چه تاثیر شگرف و بزرگی در آدمی دارد. دعا روح انسان را با سرچشمه اصلیش پیوند میدهند. ذکر پروردگار و یاد او همواره باعث آرامش قلوب انسان هاست. آن حضرت به خوبی به این امر واقف بود از این رو از ایشان صحیفه سجادیه به یادگار مانده است که به زبور آل محمد شهره است. در این کتاب دعاهایی با مضمون های ژرف الهیاتی از زبان ایشان جاری میگردد که تسکین دلهای مسلمین است.
اثر بی نظیری است که در جهان اسلام، جز قرآن کریم و نهج البلاغه، کتابی به این عظمت و ارزش، پدید نیامده که پیوسته مورد توجه بزرگان و علما و مصنّفان باشد.از دیگر آثار ارزنده به جا مانده از امام سجّاد(ع)، مجموعه ای تربیتی و اخلاقی است به نام رساله حقوق که امام(ع) در آن وظایف گوناگون انسان را در برابر خدا و خود و دیگران، با بیانی شیوا و گویا بیان کرده است.مجموعه حقوقی که در این رساله ذکر شده جمعاً 51 حقّ می باشد.
آن حضرت در سن 57 سالگی به شهادت رسیدند و قبرشان در قبرستان بقیع در کنار جد بزرگوارشان مدفون است. تاریخ دقیق شهادت امام سجاد(ع) مشخص نیست ولی روایت 12 محرم و 25 محرم سندّیت بیشتری دارد. طول امامت آن بزرگوار حدود 34 سال می‏باشد. حضرت سید الساجدین (ع) به دست ولید بن عبدالملک به شهادت رسیدند و امروز قبر شریف آن حضرت در قبرستان بقیع مظلومانه و غریبانه مامن و زیارتگاه عاشقان و ارادتمندان خاندان رسول خدا(ص) است.
آن حضرت به همواره زینب بزرگوار به تقدیر الهی از واقعه کربلا زنده بیرون آمدند تا پیام آوران پیروزی خون باشند بر شمشیر و این رسالت و مسئولیت بزرگی است. بازماندگان چنین واقعه ای رسالت و غم بزرگی را همزمان بر دوش های خود حمل میکردند. ایشان به دست ولید به عبد المک به شهادت رسیدند تا به پدر و برادران بزرگوراشان بپیوندند در جایی که از ظلم و جور نشانه ای نیست و جمع همه پاکان و اولیای الهی است. همه ما ایرانیان مدیون فرهنگی هستیم که عاشورا برایمان یادگار گذاشت و امام سجاد برایمان حفظ کرد. اگر شیعه و اصول و عقاید متبرک آن نبود ما قدرت ایستادگی و شور انقلابی برای مبارزه و حفظ ایران و اسلام را نداشتیم. ما وامدار حسین(ع) و خاندان او هستیم، پس السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین، درود یرتو و خاندان تو.