روز سوم رجب شهادت امام علی النقی (علیه السلام)

امام علی بن محمد علیه السلام معروف به هادی و نقی که دهمین امام شیعیان است در سوم رجب و به قولی در ۲۵ جمادی الثانی، در سامرا به شهادت رسید.

امام علی بن محمد علیه السلام معروف به هادی و نقی که دهمین امام شیعیان است در سوم رجب و به قولی در ۲۵ جمادی الثانی، در سامرا به شهادت رسید.(۱)

امام علی النقی علیه السلام از ذی القعده سال ۲۲۰ قمری که پدر بزرگوارش حضرت امام محمدتقی علیه السلام معروف به جوادالائمه علیه السلام به شهادت رسید، بنا به وصیت آن حضرت مقام منیع امامت را بر عهده گرفت. گفتنی است، هنگامی که امام هادی علیه السلام مقام امامت را بر عهده گرفت، از عمر شریفش بیش از هشت سال و پنج ماه نگذشته بود و وی به مانند پدر ارجمندش در سنین کودکی به این مقام عظیم نایل آمد.
امام علی النقی علیه السلام در ایام امامت خویش با خلافت شش تن از خلفای بنی عباس معاصر بود و آنان عبارت بودند از: معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز.
رفتار این عده از خلفای عباسی با امام علی النقی علیه السلام متفاوت بود. برخی رفتار خصمانه و برخی دیگر رفتار متعادل تری اعمال می نمودند ولی همه آنان، در غصب خلافت و نادیده گرفتن حقوق امامت هم رأی و هم نظر بودند. در میان آن ها متوکل عباسی (دهمین خلیفه عباسیان) بیش از همه نسبت به اهل بیت علیهم السلام و خاندان امامت و علویان صاحب نام دشمنی می ورزید و از هر راه ممکن در صدد اذیت و آزار آنان برمی آمد و حتی نسبت به درگذشتگان اهل بیت علیهم السلام نیز عقده گشایی می کرد و دستور می داد که قبور امامان معصوم علیهم السلام به ویژه قبر مطهر ابا عبدالله الحسین علیه السلام و خانه های مجاور آن را خراب کرده و زمین های کربلا را شخم زده و زراعت نمایند.(۲)

وی در سال ۲۴۳ قمری، امام علی النقی علیه السلام را از مدینه منوره به سامرا فراخواند و آن حضرت را برای همیشه از موطن اصلی وی و اجداد طاهرینش دور نمود.(۳) تنها منتصر عباسی (یازدهمین خلیفه عباسیان) پس از ترور و هلاکت پدرش متوکل در ایام کوتاه مدت خلافت خویش، نیکی های در خور توجهی به علویان و وابستگان به خاندان رسالت و امامت نمود که در برابر آزار و اذیت های بی حد و حساب سایر خلفای عباسی قابل جبران نمی باشد.

امام علی النقی علیه السلام به مدت یازده سال در سامرا (پایتخت عباسیان) و در محله عسکر (منطقه مسکونی نظامیان) به حالت تبعید زندگی نمود و در این مدت، تحت مراقبت و نظارت دستگاه امنیتی خلافت قرار داشت و از تماس با دوستان و یاران خویش محروم بود. سرانجام در سوم رجب و یا به روایتی در ۲۵ جمادی الثانی سال ۲۵۴ قمری در ایام خلافت معتز عباسی به وسیله معتمد عباسی برادر خلیفه وقت، مسموم و در آن غریبه سرا به شهادت رسید.

به هنگام شهادت آن امام همام، جز فرزندش امام حسن عسکری علیه السلام کسی در بالینش حاضر نبود. امام حسن عسکری علیه السلام در ماتم پدر بزرگوارش بسیار گریست و گریبان درید و خود متوجه غسل، کفن و دفن آن حضرت گردید. برخی از نادانان و یا متعصبان به امام حسن عسکری علیه السلام خرده گرفته که چرا وی گریبانش را درید.

آن حضرت به آنان پاسخ داد: شما چه می دانید از احکام دین خدا؟ حضرت موسی بن عمران علیه السلام در ماتم برادرش هارون علیه السلام گریبان چاک زد.(۴)

از امام هادی علیه السلام تشییع جنازه باشکوهی به عمل آمد. دوستداران اهل بیت علیه السلام، فقها، قضات، دبیران، امیران و حتی بزرگان دربار خلافت در تشییع جنازه مطهر وی شرکت کرده و وی را در یکی از حجره های خانه اش دفن نمودند.(۵)

هم اکنون قبر شریفش به همراه قبر مطهر فرزندش امام حسن عسکری علیه السلام و قبر خواهرش حکیمه خاتون دختر امام جواد علیه السلام و قبر نرگس خاتون مادر امام زمان علیه السلام در یک ضریح مقدس قرار دارد و در شهر سامرا، مزار شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام می باشد.